Lena's grote olifantenavontuur

Goed nieuws, want ons kasteel heeft (gedeeltelijk) de nacht en de vloed overleefd. De eerste omwalling is ten prooi gevallen aan de branding, maar de achterkant is nog volledig intact en het kasteel zelf balanceert ergens tussen "te renoveren" en "goed bewaarde ruïne". Omdat een kasteel alleen ook maar zielig is, zijn we begonnen aan de constructie van een station en postkantoor ernaast. Met een vlag. Uiteraard. Dat is mijn been onderaan, niet een of ander zeemonster. En het hangt vol zand, het is niet extreem harig. Verder af en toe even rusten Pootjebaden Aanspoelen Mama voorzien van voldoende bescherming tegen de zon En genieten van ananasbeignets als cadeau omdat de verjaardag van de kok twee dagen na de jouwe is. (Het was echt met ananas, ik weet dat het eruitziet als inktvis) Oh, en we hebben iets gevonden voor als Freddy de heremietkreeft groot is. En dit hebben we...

Wij hebben een zandkasteel gemaakt. Met een dubbele omwalling, tegen de woeste Indische oceaan. Met een vlag, uiteraard. Voorlopig houdt de omwalling stand! Tot zover het nieuws van de dag. Alleen nog deze heremietkreeft even tonen. Hij heet Freddy. En nu chillen met de billen.

We zijn in Tangalle. Of Tangalla.  Dat is blijkbaar hetzelfde. Maar meestal zeggen de mensen de twee versies na elkaar. Vreemd.  Maar er zijn wel meer vreemde dingen hier. Tangalle/Tangalle ligt... aan de zee. Joepie. De zee. Paradijselijke zee dan nog. Dit soort strand dus. Met een beach bar. Jammie. En dus ook, een zee. De zee in Sri Lanka is gevaarlijk. Hoge golven. Onderstromen. Gevaarlijk. Voor het restaurant hier is een rotsformatie in zee die als een soort barrière/golfbreker werkt waardoor ervoor een veilig pootjebaadstuk is. De rots loopt door en dan is er een opening en daarnaast een ander stuk rots. De eerste drie uur dat we hier waren vandaag zijn er twee reddingsacties geweest. Toeristen die toch een zwemmeke wilden doen in plaats van pootjebaden.  En het gaat snel. We hebben het twee keer gezien. Eens tussen de rotsen door kunnen ze niet meer terug. Maar hier zijn geen redders, geen reddingsboot of kustwacht. Wat er gebeur...

Vandaag van Tissa-ma-ha-rama naar Kata-ra-gama met de bus. Bus is gelukkig maar één lettergreep. Kataragama is een bedevaartsoord voor alle religies van Sri Lanka. Voor de boeddhisten, de hindoes en de moslims. En de katholieken komen blijkbaar ook al eens op bedevaart, "voor de volledigheid". Je hebt het stadje en dan een rivier (om je te reinigen voor het heilige bezoek, maar straks meer daarover) en dan "the sacred precinct" waar dus alle heiligdommen broederlijk naast en door mekaar liggen. Je zit natuurlijk ook met heilige dieren hier, de alomtegenwoordige pauw en de koe, wat het straatbeeld net ietsje anders maakt dan in Scherpenheuvel. Brugje over naar de Sacred Precinct, langs kraampjes met mogelijke offers voor de goden (lotusbloemen en fruit vooral). Straks komen we nog terug op deze rivier 😉 Kleine teleurstelling want wat volgens Lena "sowieso een speeltuin" was, bleek dan toch een hindoetempel. ...

Voor (en tijdens) de reis heb ik veel blogs gelezen van mensen die Sri Lanka bezocht hebben met kinderen. Om de route te bepalen, om te kijken wat leuke activiteiten zijn... Op één blog van een gezin met twee kleine meisjes stond dat ze een sari hadden laten maken voor de kinderen in Kandy  Dat leek me ook wel leuk, maar in Kandy was het niet gelukt. Dat is trouwens iets dat ik al snel geleerd heb uit die blogs. De meesten van die mensen hebben veel geld, logeren in dure hotels en rijden rond met een chauffeur en gids. Dan is alles net iets makkelijker te regelen en doen dan als je alles zelf regelt. Er was ook één blog die bij elke post naar hun verblijf ook een budget-optie voorstelde, dat was dan vaak aan "maar" 200 dollar per nacht. Om een idee te geven 😉 Maar goed. Kandy was te complex, te druk en te vol oplichters en mensen om zoiets voor elkaar te krijgen. Hier in Tissa zijn we een week en omdat zo'n sari natuurlijk wel wat werkuren vraagt, leek het ons een goed m...